Donderdagavond 2 november was in onze goed gevulde kerk de viering van Allerzielen. Broeder Matteus ging daarin voor samen met gebedsleider Anneke Noordermeer. Mooi om te zien hoe er voor iedere genoemde overleden medeparochiaan een kaars werd aangestoken. Na afloop kregen de nabestaanden behalve die kaars ook het gedachteniskruisje mee. Een kleiner kaarsje werd er door Noordermeer ook aangestoken voor alle andere overledenen die niet bij name waren genoemd. Door de storm werd het bezoek aan het kerkhof gecanceld maar achterin de kerk waren er onder het genot van een kop koffie hartelijke ontmoetingen. Voor alle aanwezigen en thuisblijvers hieronder een gedicht met troostende woorden om te lezen.
Huil niet meer om mij.
Huil niet meer om mij.
Er is zoveel nog wat ons bindt.
Ik vlieg op lichte vleugels.
Ik zweef op de kracht van de wind.
Wees niet meer verdrietig.
Ik blijf in liefde bij jou.
Weet dat ik altijd weer,
in herinnering van je hou
Je denkt er is een leegte.
Je denkt er is verdriet.
Je denkt dat ik jou,
voor altijd achter liet.
Je voelt de kou en eenzaamheid.
Je voelt de duisternis.
Je voelt de beklemming,
van kou en groot gemis.
Maar ik ben nog altijd bij jou.
Kom pak het leven weer op.
Dan zul je merken dat ik mij,
in elk moment verstop.
In de kriebel van een lach,
in het zoemen van de bij,
ik ben nog altijd bij jou.
Kom huil niet meer om mij.
