Elke zondag in de veertigdagentijd brengen we één raam onder ieders aandacht. Dat gebeurt in de kerk, waar u voor de viering ook een blaadje met informatie over het betreffende raam kan ontvangen, maar ook door deze de vrijdag ervoor in de digitale nieuwsbrief op te nemen. Dus bij deze! En om nog meer parochianen te bereiken, plaatsen we elk raam op de betreffende zondag ook op onze website (kunt u, kun jij, ook meelezen als u die zondagochtend het raam niet zelf voorin de kerk heb kunnen zien hangen). Bent u in de kerk, op zondag of doordeweeks, loop dan zeker gerust naar voren om de vijf quiltramen goed te bekijken. Meer dan de moeite waard! Lees hieronder verder over het thema van de tweede zondag.
God in licht en donker
In het donker van de nacht zie je de sterren zo helder, zo ook Abraham. Hij kan ze niet eens tellen. Hij vertrouwt op God en gaat op weg. Hoe donker ook zijn leven ook nog zal worden. De rentmeester links staat nu op bruine grond, grond die verdord is. Er is geen water. Levend water ontbreekt. Het vertrouwen ontbreekt? Knielen en bidden om kracht is de volgende stap. Maar zeker niet in slaap vallen zoals de apostelen, die onder een quilt liggen in het midden van het raam. Want dan zien we Gods Heerlijkheid niet of horen Gods Woord niet.
Nochtans
Al zou de beeldbuis het begeven,
m’n auto rijp zijn voor de sloop;
werd ik van huis en haard verdreven
had ik dan nóg een lied van hoop?
En viel mijn zekerheid in duigen:
-wég goedbetaalde, vaste baan-,
zou ik dan nochtans voor Hem juichen,
al trilt de grond van mijn bestaan?
Als ik ooit door een groep vandalen
van geld en goed’ren werd beroofd;
als ‘k werd gekweld door vele kwalen,
werd dán mijn loflied niet gedoofd?
’t Is niet zo moeilijk om te zingen
zonder problemen, angst of pijn.
Maar als de zorgen mij omringen,
zou ik dan nóg geloofsheld zijn?
Toch wil ik naar dat “nochtans” groeien,
naar ’t juichend overwinningslied.
Al zóu de vijgenboom niet bloeien,
al is er moeite en verdriet.
Toch wil ik van Zijn Woord getuigen:
“Mijn last is licht, Mijn juk is zacht”.
Tóch wil ik nochtans, nochtans juichen:
“De HERE Here is mijn kracht!”
(Jelly Verwaal)